او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش