اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
به دست شعلههای شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانهمسلک بودن خود را
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را میشد سپر دیوار و در
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش