ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست