بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد