ای شهید بیگناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیهست، مریم هم
عمریست گفتهایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت