ای شهید بیگناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیهست، مریم هم
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
تا تو بودی، نفسِ آینه دلگیر نبود
در دلم هیچ، به جز نقش تو تصویر نبود
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
عمریست گفتهایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
