علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود