کبود غیبت تو آسمان بارانیست
و کار دیدۀ ما در غمت گلافشانیست
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
بادها عطر خوش سیب تنش را بردند
سوختند و خبر سوختنش را بردند
چشمهایت روضه خوانی میکند
اشکها را ساربانی میکند
گفتی که سرنوشت همین از قدیم بود
گفتی مرا نصیب بلای عظیم بود
به همان کس که محرم زهراست
دل من غرق ماتم زهراست
این چشمها برای كه تبخیر میشود؟
این حلقهها برای چه زنجیر میشود؟
اسیر هجرت نورم که ذرّه همدم اوست
گل غریب نوازم که گریه شبنم اوست
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
این جشنها برای من آقا نمیشود
شب با چراغ عاریه فردا نمیشود!
آزرده طعم دورى، از یار را چشیده
روى سحر قدم زد با کسوت سپیده
مادر سلام حال غریبت چگونه است؟
مادر بگو که رنج مصیبت چگونه است؟
زینب فرشته بود و پرخویش وا نکرد
این کار را برای رضای خدا نکرد
ماهی که یک ستاره به هفت آسمان نداشت
جز هالهای کبود از او کس نشان نداشت
این روزها پروندۀ اعمال ما هستند
شبنامههای روز و ماه و سال ما هستند
جايی برای كوثر و زمزم درست كن
اسما برای فاطمه مرهم درست كن
قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره میزنند... مریضی شفا گرفت
برگشتم از رسالت انجام دادهام
زخمیترین پیمبر غمگین جادهام