خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
ای بهانۀ عزیز!
فرصت دوباره‌ام!
پر کشیده‌ام، چه خوب!
می‌پرم به این‌طرف، به آن طرف
دشت
گام‌های جابر و عطیّه را
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور می‌کنی
زودتر اگر رسیدی و
آفتاب، پشت ابرهاست
در میانه‌های راه
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
