حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
