ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
عشق، هر روز به تکرار تو برمیخیزد
اشک، هر صبح به دیدار تو برمیخیزد
پرده برمیدارد امشب، آفتاب از نیزهها
میدمد یک آسمان خورشید ناب از نیزهها
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
پایان یکیست، پنجرهٔ آسمان یکیست
خورشید بین این همه رنگینکمان یکیست
زخم من کهنه زخم تو تازه
زخمی پنجههای بیرحمیم
گردباد است که سنجیده جلو میآید
به پراکندن جمع من و تو میآید
شبیه آینه هستیم در برابر هم
که نیستیم خوش از چهرهٔ مکدر هم
بگو به باد بپوشد لباس نامهبران را
به گوش قدس رساند سلام همسفران را
دست مرا گرفت شبیه برادری
گفتم سلام، گفت سلام معطری
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست