پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
