وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است