خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست