ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام