به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
بیتو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی