ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
