سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
با هم صدا کردند ماتمهای عالم را
وقتی جدا کردند همدمهای عالم را
مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!
هنوز اسیر سکوت تواند زندانها
و پایبند نگاهت دل نگهبانها
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
امام رو به رهایی عمامه روی زمین
قیامتی شد ـ بعد از اقامه ـ روی زمین