در کویری که به دریای کرم نزدیک است
عاشقت هستم و قلبم به حرم نزدیک است
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
مَردمِ كوچههای خوابآلود، چشم بیدار را نفهمیدند
مرد شبگریههای نخلستان، مرد پیكار را نفهمیدند
قطرهام اما به فکر قطره ماندن نیستم
آنقدَر در یاد او غرقم که اصلاً نیستم
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
خدا میخواست تا تقدیر عالم این چنین باشد
کسی که صاحب عرش است، مهمان زمین باشد