رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
آن روز، گدازۀ دلم را دیدم
خاکستر تازۀ دلم را دیدم
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
