ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
گفتند از صلح، گفتند جنگ افتخاری ندارد
گفتند این نسلِ تردید با جنگ کاری ندارد
شکست بغض تو را این غروب، می‌دانم
و خون گریست برای تو، خوب می‌دانم...
سوختی پیش‌تر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
تنت از تاول جان‌سوز شهادت پر بود
سینه‌ات از عطش سرخ زیارت پر بود
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
