ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم