از زمین تا آسمان آه است میدانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است میدانی چرا؟
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
تشنهام این رمضان تشنهتر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
شب را خدا ز شرم نگاه تو آفرید
خورشید را ز شعلۀ آه تو آفرید
زین روزگار، خونجگرم، سخت خونجگر
من شِکوه دارم از همه، وز خویش، بیشتر
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست