تابید بر زمین
نوری از آسمان
آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشتهها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش