تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید