نسل حماسه، وارثان کربلا هستیم
نسلی که می‌گویند پایان یافت، ما هستیم
سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من
طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من
شهید کن... که شهادت حیات مردان است
ولی برای شما مرگ، خط پایان است
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
کی صبر چشمان صبورت سر می‌آید؟
کی از پس لبخندت این غم برمی‌آید؟
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
