خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
