آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده