هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين