میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی