ای کاش فراغتی فراهم میشد
از وسعت دردهای تو کم میشد
سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
ای پر سرود با همۀ بیصداییات
با من سخن بگو به زبان خداییات
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
ای ریخته نسیم تو گلهای یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را