تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
