غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
زهی آن عبد خدایی که خداییست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش