بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
