حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
عطر بهار از جانب دالان می‌آید
دارد صدای خنده از گلدان می‌آید
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
به دریا رسیدم پس از جستجوها
به دریای پهناور آرزوها
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
