خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
