دی بود و درد بود و زمستان ادامه داشت
آن سوی پنجره تب طوفان ادامه داشت
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟
پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان
افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه
عشق بی‌پرواست، بسم الله الرحمن الرحیم
هرکسی با ماست، بسم الله الرحمن الرحیم
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
