ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
