خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام