مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
مرگ بر تازیانهها
تازیانههای بیامان، به گردههای بیگناه بردگان
دلتنگی همیشۀ بابا علی علی!
سردارِ لشکر من تنها علی علی!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
در این کشتی درآ، پا در رکاب ماست دریاها
مترس از موج، بسم الله مجراها و مُرساها
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
آری همین امروز و فردا باز میگردیم
ما اهل آنجاییم، از اینجا باز میگردیم
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
زود بیدار شدم تا سرِ ساعت برسم
باید اینبار به غوغای قیامت برسم
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
جان آمده رفته هیجان آمده رفته
نام تو گمانم به زبان آمده رفته
دوباره گفتم: دیگر سفارشت نکنم
دوباره گفتم: جان تو و حسین، پسر!
قرار بود که عمری قرار هم باشیم
که بیقرار هم و غمگسار هم باشیم