عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامهای جدا بنویسم
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم