کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامهای جدا بنویسم
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس