چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
حوادث: آتش و، ما: خار و، غم: دود و، سرا: بیدر
از آن روزم سیه، دل تیره، لب خشک است و مژگان تر
شرط محبت است بهجز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
بیا که شیشه قسم میدهد به عهد کهن
که توبه بشکن، اینبار هم به گردن من
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
برگرد ای توسل شبزندهدارها
پایان بده به گریۀ چشمانتظارها
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد