کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
ای بزرگ خاندان آبها
آشنای مهربان آبها
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
ای یکهسوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه میکرد؟
وعدهای دادهای و راهی دریا شدهای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شدهاى