فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد
خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
چهل غروب جهان خون گریست در غم رویت
چهل غروب، عطش سوخت، شرمسار گلویت
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
