رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری