خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
شبیه ذره از خورشید می‌گیرم صفاتم را
و قطره‌قطره از حوض حرم آب حیاتم را
برای از تو سرودن، زبان ما بسته‌ست
که در برابر تو، شعر، دست و پا بسته‌ست
رو به زیبایی او چشم تماشاست بلند
سمت بخشندگی‌اش دست تمناست بلند
قد برافرازید! یک عالم شقاوت پیش روست
پرده بردارید! صد آیینه حیرت پیش روست
آن عاشقِ بزرگ چو پا در رکاب کرد
جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد
ای در منای عشق خدا جان‌فدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
ای سفیر صبح! نور از لامکان آورده‌ای
بر حصار شب دمی آتشفشان آورده‌ای
بر مزاری نشست و پیدا شد
حس پنهان مادر و فرزند
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
باز هم آب بهانه شد و یادت کردم
یادت افتادم و با گریه عبادت کردم
به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را
چند روزی‌ست فقط ابر بهاری شب و روز
ابر گریانی و جز اشک نداری شب و روز
