توفان خون ز چشم جهان جوش می‌زند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می‌زند!
ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
