ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است