گواهی می‌دهد انجیل هم آیات قرآن را
نمی‌فهمم تقلای مسیحی‌های نجران را
میان باطل و حق، باز هم مجادله شد
گذاشت پا به میان عشق و ختم غائله شد
در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
می‌رسد پروانه‌وار آتش‌به‌جانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
آیینه بود و عاقبت او به خیر شد
دل را سپرد دست حسین و «زهیر» شد
به‌جز رحمت پیمبر از دری دیگر نمی‌آمد
ولو نجرانیان را تا ابد باور نمی‌آمد
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ الباب
اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب
زهیر باش دلم! تا به کربلا برسی
به کاروان شهیدان نینوا برسی
شعر از مه و مهرِ شب‌شکن باید گفت
از فاطمه و ابالحسن باید گفت
